irem

Her yıl bahara dek sabredemez, bir de kış ortasında giderim küçük şehrime… Gerçi artık küçük dersem alınabilir bana, zira Aydın “büyükşehir” oldu. Ama çocuklarını hep çocuk olarak gören anneler gibi,…

Kış ortasında küçücük bir kaçamak yaptım annemin evine… Bu kez tek başıma, geçen yılki yıllık iznimden kalan son kırıntıları değerlendirme amaçlı, çok kısa süren ve tadı damağımda kalan bir gezi…

Kocaman bir merhaba Ege’den! Çok özlediğimi hissediverdim birden yazmayı. Yanan onlarca mumun arasında, klimanın güç bela serinlettiği ahşap zeminli odada yazıyorum bu satırları. Yazılacak çok şey var aslında, hissediyorum içimde…

İple çekiyordum. Bir fırsat olsa diyordum, gitsem… bir nefes alsam. Telaşsız günlere uyansam. Biraz geçip giden zamanı, bana getirdiklerini ve benden aldıklarını düşünsem… Hayatın yeni sürprizlerine hazırlansam… Hazır olup öyle…

Uzunca zaman oldu yaz(a)mayalı. Bu süreçte pek çok şey değişti hayatımızda… Sırayla paylaşacağım. Önce Aydın’a bir haftalığına tatile gittim. Yolculuğa ihtiyacım vardı ve sakinliğe, huzura… Neyi istemediğimi kesinlikle anladığım, ne…

Uzun bir hafta sonu bekleyişindeydim ne zamandır. Allahım ne olur bir tatil, kısa olsun razıyım… 2 gün olsun, 3 gün olsun… derken, nihayet geldi beklediğim hafta sonu. Kısacık bir tatil…

Ruhlarımız bir telaş bize yetişmeye çalışırken, uçarak Ege’mize kaçtık sevgilimle, benim kısacık olan yıllık iznimi, onun izninin ilk haftasını geçirmek üzere… Köklerime biraz daha su veremeseydim, artık nefes alamayacaktım şehr-i…

Hiçbir meyveye değişmeyeceğim elmaların böyle de bir reklamını görünce gülümsedim pazarda… Hakikaten öyleler ama… Çıtır çıtır. Müsliye doğramalık, ısıra ısıra yemelik, kek-kurabiye yapmalık… Elmaya olan aşkımdan, diğer mevsim meyvelerini çok…

Tazelenmek ne güzel… Tıpkı sabahın en mavi saatinde, uzun bir uykudan sonra dinç uyanmak gibi… Evi saran çay ve taze ekmek kokusu, karnınızın acıkması, doyacağınızı bilmeniz gibi… Hayatın sizi ayrı…

Anneciğinin karnına düştüğünü öğrendiğim günü dün gibi anımsıyorum…Teyze olacağım diye nasıl heyecanlanmıştım!Sonra günleri saydık, ultrasonda görünen belli belirsiz yüzün, minicik gövden yüreğimizi ısıttı, geliversen diye beklemeye başladık… Derken “teyze olduğumu”…