Ege’de Zeytin Hasadı

Bir zeytin ağacının altında oturup gökyüzünü seyretmek kadar ne dinlendirebilirdi beni? Temiz havayı içime çekerken, yağmurlu ve soğuk bir ikindide bıraktığım İstanbul’a inat, güneş içimi sıcacık ısıtırken…

Akhisar’daydık 2 hafta önce.
Zeytin hasat şenliklerine katıldık.

Tıpkı bağbozumu gibi, Ege ve Akdeniz’in güzel ritüellerinden birini yaşadık keyifle, coşkuyla, mutlulukla. Her şeyiyle çok güzel bir geziydi. Leziz’e yazdığım sayfa yetmedi, orada yer veremediğimiz fotoğrafları da burada paylaşmak istedim.

Zeytin konusunda “master degree” sayıyorum artık kendimi 🙂 Akhisar‘da gezdiğim zeytin işletmesi, bir sürü anıyı getirdi aklıma. Bizim için hazırlanmış masayı görünce, keşke gelirken kahvaltı yapmasaydık dedik… Özenle, sevgiyle, içtenlikle hazırlanmıştı tabaklar.

Zeytin ezmesinin tadına bakmadan geçemedim. Hele zeytinyağına ekmek banmak, ne kadar tok olursam olayım kaçırmayacağım bir şey! O yeşilimsi güzelliğe yakışacak baharat kaseleri de vardı yanında, ama ben onu hiçbir şeyle karıştırmak istemedim.

Fabrika işçilerinden bir hanım, zeytinli poğaçalar yapmıştı bizim için. Tam Ege usulü, tam anne poğaçası. Tarifini almayı ihmal etmedik tabii! Leziz’in Kasım sayısında var tarifi.

Şu güzelliğe bakar mısınız?
Yeşil zeytin ezmeli, közlenmiş kırmızıbiberli kanepeler.

Ezme ama bildiğiniz gibi değil…
Hani o marketlerdeki zeytin ezmeleri gibi hiç değil. Tadı inanılmaz… Dönüşte bir küçük kavanozu bir çırpıda yarıya indirdik sevgilimle.

Zeytinli ekmek, çay yanında yemelik bir güzellikti.
Yemeklerle de yakıştı ama asıl sıcakken, çay yanında olmalı diye düşündüm.

Tulumba tatlısı, annemin bayramlar haricinde pişirdiği tek şerbetli tatlıdır. Küçük parmak boyunda olur onun tulumbası. Severim sıcakken yemeyi ama biraz içimi bayar. Şerbetlilerle aram hiçbir zaman iyi olmadığından. Ama epeydir yememiştim, hoşuma gitti. Bayramda fırsat olursa anneme yaptırır tarifini paylaşırım sizlerle…

Zeytin nasıl bir güzellik…

Ağaçtan toplandığında ayrı güzel….

…. sofraya geldiğinde ayrı.

Bu da benim kendi ellerimle diktiğim zeytin fidanı…
Dünya üzerindeki otuzuncu dikili ağacım.
Ellerimle diktiğim bir zeytin ağacım oldu, ne büyük mutluluk!

Bu bir aşk hikayesiymiş.
Kadim zamanlardan kalma.
Akhisar‘ın antik kentinde gezerken gördüğümüz bu taş üzerindeki yazılar, aşkı anlatıyormuş. Karısından uzak düşen bir adamın, ona ve çocuğuna duyduğu özlemle taşa kazıdığı bu harfler, belki de tarihin en eski aşk mektubuymuş. Üzerine kalpler bile kazımış üstelik…

Ege’nin güneşli sıcak kucağından kopup İstanbul’un puslu akşamına indim.
Zamanın başka türlü aktığı İstanbul’a…