Deha ve Kubrick…

Afişte yazdığı gibi, bazı filmler hayat boyu sizinle kalır. Bazen ilk izleyişte bunu bilmeseniz bile… Aradan yıllar geçer, bir kez daha izlemek istersiniz. Bu dürtüye neyin sebep olduğunu bilmeden… Hatta filmi ilk izlemenizde o kadar da etkilenmeseniz bile.

Bir şeyler unutulup bastırılsa bile, bir gün dışarı çıkar. Görebilirseniz şayet… İnsan, yaşayabilmek adına unutmayı seçer elbet. Yok saymayı, bilmemeyi, bilse de anlamamayı, anlasa da unutmayı. Evet, “Bir kişi öldürüldüyse bu trajedidir, ama bir milyon kişiyse ölen, sadece istatistik!” Ve insan ırkının gaddarlığının üstündeki örtüyü usulca kaldırır Kubrick usta. Hem de bunu hiç gözünüze sokmadan yapar. Belki üçüncü, belki onuncu izlemenizde anlarsınız. Neden o öyleydi, neden bu böyleydi sorularınızın yanıtını belki onuncu izlemenizde bulur, belki hiç bulamazsınız.

Filmde dedikleri gibi,
“Büyük sanat böyledir, her şeyi bir sembolde toplar, bütün hayat oradadır…”