karacaotlu peynir

Kış ortasında küçücük bir kaçamak yaptım annemin evine… Bu kez tek başıma, geçen yılki yıllık iznimden kalan son kırıntıları değerlendirme amaçlı, çok kısa süren ve tadı damağımda kalan bir gezi…

Kocaman bir merhaba Ege’den! Çok özlediğimi hissediverdim birden yazmayı. Yanan onlarca mumun arasında, klimanın güç bela serinlettiği ahşap zeminli odada yazıyorum bu satırları. Yazılacak çok şey var aslında, hissediyorum içimde…

İple çekiyordum. Bir fırsat olsa diyordum, gitsem… bir nefes alsam. Telaşsız günlere uyansam. Biraz geçip giden zamanı, bana getirdiklerini ve benden aldıklarını düşünsem… Hayatın yeni sürprizlerine hazırlansam… Hazır olup öyle…

Sabah uyandığımda mutfakta bir poşet dolusu pembe domatesle karşılaştım…– Anneeee! Sen bensiz pazara mı gittin?– Ne yapayım kızım uyanmadın.– Anne insaf et, sabahın körü daha! (kabul, çok körü sayılmaz ama…