istanbul

Epeydir İstanbul gezilerimizden bahsetmemişim. Epeydir eskisi kadar çok gezemiyor oluşum(uz)un yanında, tariflere öncelik verme isteğim de bunun nedeni… Halbuki elimde iki şahane kitap var, gidip görme, yeni lezzetler keşfetme isteği…

Bütün bir İstanbul tarihi var orada, bütün bir geçmiş güzellikler toplamı… Geçmiş ama gitmemiş güzellikler, kimisi koridorlarında, kimisi odalarında saklı… Kimisi de bir gümüş tabakta sunulan lokumların tadında gizli, dumanı…

İstanbul’dan uzak olanların, onu her şeye rağmen sevenlerin, hatta “tüm kahrını çekiyorum bu kentin, nesini seveyim!” diyenlerin bile, ellerinde kahve fincanı varsa şayet avuçlarıyla birlikte içlerini de ısıtacak bir yazı…

Yıl sonu telaşıyla yetiştirilmesi gerekenler, aranacak insanlar, yapılacak işler, alışverişler derken tüm planları (yapılanları ve yapılamayanları) bir kenara bırakıp derin bir soluk alma zamanı… Dilerim aldığınız derin soluğun ardından, yetiştiklerinizi…

“Buradaki eski arabaları görmeyi çok istiyorum” diyordu sevgilim, Koç Müzesi’nin önünden her geçişimizde… Geliriz bir hafta sonu diyorduk, geçen Pazar sabahı aniden karar verip gittik. Aslında niyetimiz bir güne hem…

Çabucak geçiyor zaman… kuş olup uçuyor… Kuş olup uçuyoruz biz de, “insanoğlu kuş misali…” Annem gitti. 10 gün o kadar çabuk geçti ki, daha dünmüş gibi karşıladığım Gümüşsuyu’ndan bu sabah…

İçimde tazecik bir hüzün, damağımda buruk bir kahve tadı, başlıyor yeni hafta… Annemi sabahın erken bir saatinde yolcu ettikten sonra düğümlenen boğazımı açmak için üst üste içtiğim iki bardak demli…

Hayatın sadece “an”lardan oluştuğunu öğreneli çok uzun zaman oldu aslında… … ama bunu kendime sık sık hatırlatmam gerektiğini düşündüm bu sabah ofise gelirken. O film repliğindeki gibi tıpkı, kendime tekrarlamalıyım……

Ağzım kulaklarımda, içimde bir sevinç, bir neşe, bir kabına sığmama halleri!.. Bir şımarık çocuk, bir kız çocuğu, annesinin kucağında uyuyup kalma numarası yapma hevesleri… Özlemenin türlü hallerinden sonra, kavuşmanın türlü…

Biraz İstanbul hediye ettim kendime hafta sonunda.… biraz vapur, biraz martı şarkısı, biraz gökyüzü… … biraz mavi deniz, biraz dalga, biraz su sesi… Kadıköy, Bahariye, Moda… … biraz Anadolu yakası…