Soya Sütlü, Ballı Kek

Yaklaşık 10 gündür hayata “ara verdim”; o sinemadan bu sinemaya, o filmden şu filme koşturuyorum. Bütün sene beklediğim Nisan ayı benim için bahar değil, film festivali demek epeydir. Festival bitmeden İstanbul’a bahar gelmez inancım bu yıl da değişmedi ve şaşırtıcı şekilde sıcak bir havada başlayan festivalin ikinci hafta sonunda hava yine buz kesti.

Ellerimizde şemsiyeler; çamurlara, zıplayan taşlara basa basa, bir yandan film öncesi (olmazsa olmaz) kahve sırasına girip geç kalmama telaşıyla dakikaları sayarak doldurduk salonları. Bilet bulamayıp koridorlarda ‘belki birileri gelmez’ umuduyla bekleyenlere, gişenin önünde umutsuz kuyruklara girenlere bakıp, “iyi ki o buz gibi Cumartesi sabahı, ilk dakikalarda aldım biletlerimi” dedik. Tabii bazılarımız ‘bu kadar işkence yeter, evimin konforunda alırım biletlerimi bundan sonra, bilet kalmayacak korkusu yaşamadan’ diye karar aldı ve Lale Kart sahibi oldu bu yıl. (Evet, onlardan biri de benim.)

Bu seneki 21 biletimin yarısından fazlası kesilip festival kitapçığının arasında kitaplığa kaldırılmak üzere yerini almışken, hafta sonu birkaç saatlik boş vaktim oldu. Normalde Beyoğlu’ndaysam gizli sığınağım olan bir kahvecide kitap okuyarak geçirdiğim bu saatleri, bu kez evime yakın bir sinemaya gideceğim için eve gelip kek yaparak değerlendirdim. Kekim çabucak hazırlandı, fırına girdi, yaklaşık yarım saat sonra çıktığında da yağmur serpiştirmeye başladı. Kahvemi demledim, size bu keyfi anlatmaya karar verip fotoğraflarını çektim ve işte huzurlarınızda “yağmurlu gün keki”m!
 

Fazlasını dilimleyip tek tek folyoya sararak dondurucuya kaldırabilirsiniz. Özellikle diyetteyseniz mutlaka bunu yapmanızı öneririm. Gözden uzak olan gönülden de uzak olur:)
Bol filmli, bol kitaplı, lezzetli bir mevsim olsun…