İnce Hamurlu Pizza

Çevremizde her şey bizi umutsuzluğa sürüklese de, bahar bir türlü gelmese, güneş bir an yüzünü gösterip hemen ardından yerini yağmura terk etse de, uzun zamandır tatil yapmamış bünyeler henüz tatile çok vakit varken artık iyice yorulmuş, bıkmış hissetse de…

… mutfağa girmek iyi gelir. Herkese iyi gelir, hem de herkese, bundan o kadar eminim ki! Kokular, dokular, tatlar, renkler, lezzetler… Bir cümbüş! Nasıl iyi gelmesin ki? Bir hamuru ellerinizin arasında yumuşacık şekillendirmek, giderek nasıl ipeksi bir kıvam aldığını gözlerinizle görmek, sonra onu süsleyip sabırsızlıkla bekleyen fırına vermek, üzerinin yavaş yavaş kızarmasına, kabarmasına şahit olmak, çıkan kokuları içinize çekerken acıktığınızı duymak ve üzeri cızırdayan sıcacık bir pizza tepsisini fırın eldivenlerinizle tutup tezgaha bırakıverdiğiniz o anın mutluluğunu yaşamak…
… iyi gelir! Hatta size bir sır vereyim mi? Yemek yapmaya tutkun olanlar için bu andan sonra en önemli diğer an, onu tatmak değildir. Tadanların yüzündeki ifadeyi, gözlerine ve yanaklarına dağılmış gülümsemeyi görmek, yorumlarını duymak, hatta kimi zaman isteyen olursa tarifini hemen oracıkta vermektir.

City Cooks‘daki workshop’ta öğrendiğimiz diğer lezzet olan ince pizza hamuru tarifini de paylaşacağımı söylemiştim. Sözümü daha fazla arayı açmadan tutmamı sağlayan sevgili Nilgün’ün sıcacık e-postası oldu. Teşekkür ederim sevgili Nilgün! Ve tabii daha sık yazmamı bekleyen tüm okur dostlar… Ah günler giderek kısalacağına uzasa biraz… Zaman bu denli hızlı akmasa, suya yazı yazar gibi geçmese saatler… Tamam tamam, şikayet etmeyeceğim. Hemen tarife geçiyorum.

Bu pizza hamurunun benim genelde yaptığım (ve hatta belki pek çoğunuzun yaptığı) tariften çok farkı yok aslında. Ama önemli bir fark var. O kadar önemli ki, çıtırlığının bütün sırrını ele veriyor. O sır, bu hamurun içinde irmik olması. Evet, irmik. Bir ikincisi ise, hamuru olabildiğince ince açmanız gerekiyor. Merdane ile ya da ellerinizle. Böylece resimdeki incelikte bir pizzanız oluyor. Bir de mayalanma süresi önemli. Açıkçası ben pizza hamurlarımı çok uzun mayalandırmazdım ama hata ediyormuşum meğer. Hamur bekledikçe güzelleşiyormuş. En güzeli de, önceden yapılıp buzdolabında 3-4 güne kadar saklanabilecek olması.

Malzemeler (6-8 adet pizza için) :

• 500 gr un
• 100 gr irmik
• 1 çorba kaşığı toz şeker
• 1 tatlı kaşığı tuz
• 1 paket instant maya
• 4-5 çorba kaşığı zeytinyağı
• 350 ml ılık su

Sosu için

• 3-4 adet rendelenmiş iri domates
• 1 tatlı kaşığı şeker
• 1 çay kaşığı tuz
• 2 çorba kaşığı kekik
• 2 diş ezilmiş sarımsak

Üzeri için

• 500 gr rendelenmiş mozarella peyniri
• Dilediğiniz üst malzeme (benim kullandıklarım; mantar, mısır, dilimlenmiş siyah zeytin)

Yapılışı

1. Hamur malzemelerini bir kapta 7-8 dakika kadar iyice yoğurun. Elastik ve yumuşak bir hamur elde etmelisiniz. Ölçüler tam geliyor ama eğer gerekirse çok az un ya da su eklemesi de yapabilirsiniz.
2. Hamuru bir kaba alıp streç filmle kaplayın. Oda sıcaklığında 2 saat mayalandırın. Mayalanma süresi sonunda hamuru hafifçe yoğurup havasını alın. Bu aşamada fazlasını (ya da hepsini) streçle sarıp buzdolabında 3-4 güne kadar saklayabilirsiniz. (Kullanacağınız zaman oda sıcaklığına gelmesini bekleyin.)
3. Hamurdan yaklaşık 100-120 gramlık hamur parçaları koparın. Bu miktar tek kişilik pizza için yeterli olacak. Hamuru merdane yardımıyla düzgün bir yuvarlak şeklinde açın. 25-30 cm kadar açabilirseniz iyi olur.
4. Açtığınız hamurları yağlı kağıt serilmiş fırın tepsilerine yerleştirin. Sosu karıştırarak hazırlayın (dilerseniz hafifçe pişirip ılındıktan sonra da kullanabilirsiniz.) Sosu kaşıkla hamurların üzerine yayarak sürün. Fazla sos sürmemeye çalışın, hamur ince olduğu için yumuşamasına neden olabilir.
5. Üstüne istediğiniz malzemeyi koyun. Peyniri serpiştirin. Önceden 250 dereceye ayarlanmış fırında 10-12 dakika pişirin.

Tattığımda, “vay be” dedim ve bunu benim yaptığıma inanamadım 🙂 Nedeni, ev yapımı pizza gibi olmamasıydı. Kesinlikle pizzacılarda keyifle yediğim incecik hamurlu çıtır pizzalardan bir farkı yoktu. Dolayısıyla… Sürekli farklı şeyler denemeye bayılan benim gibi birini bile ikna etti. Pizzada son nokta budur diyorum ve annemin klasik pizzasını bile ikinci sıraya yerleştiriyorum 🙂

City Cooks’un duvarından bir detay…

Sahi, enginar mevsimi geldi, bol bol yiyor musunuz? Enginarlı bir pizza hayal ediyorum ben şimdi örneğin!